Gisteren ondernam ik nog eens een poging om en aardig plaatje van bloesems te schieten. Helaas was het weer me ook deze keer slecht gezind. Het frisse wit van de bloesems kwam door de slechte lichtomstandigheden niet tot zijn recht. Gelukkig kon de nabewerking een handje helpen om de waardigheid van de bloemetjes te benadrukken.
Haspengouw hult zich in bruidsjapon. Nog enkele dagen en de kersenbomen zullen dikke bollen witte watten in het landschap zijn. Tenminste, als de bloemetjes wat warmte krijgen. Het koude weer is niet uitnodigend om tot volle bloei te komen. Ondertussen behelpen de fruitboeren zich met warmtepotten en benevelen om de nachtelijke vrieskou te overleven. Deze weide in Grootloon was vorig jaar rond deze tijd één duizelingwekkende zee van bloesems. Vandaag ging ik op zoek naar andere onderwerpen want de bloemetjes waren nog terughoudend. Maar in deze poel vond ik wel leven. Veel leven!
Dat gaat hier een gebrul van jewelste worden als die allemaal groot zijn!
Wie een fraai plekje zoekt als laatste rustplek kan best naar Groot-Loon trekken. Kan het romantischer dan onder de kersenbloesems?
Van alle seizoenen hou ik het meest van de lente. Het frisse groen, zacht strelende zonnestralen, de voorjaarsbloemen, bloesems…. Deze Horpmaalse Bella denkt er wellicht ook zo over. Vooral omwille van het malse gras dat voor een hoge produktie romige melk zorgt.
De enige plek waar je in Helshoven je wagen kan parkeren is in een weide tussen de kersenhoogstammen. Zo heb je meteen een zalig plekje om te picknicken of een uiltje te knappen. Tegen de avond merkte ik dat de lage zon lange schaduwen wierp over de “parking”. Het spoor dat zich in het gras gevormd had maakte de compositie af.
Spelen met lijnen en vlakken. Soms zou je graag een ladder bij hebben, al was het maar om de horizon hoger te leggen.
De mist is opgetrokken, maar echt zonnig is het nog niet. De appelbloesems houden zich nog gedeinst en wachten op warmte. Achter de boomgaard loopt een stukje van de de Romeinse weg, die van Helshoven naar de plek loopt waar in de middeleeuwen de galg stond.
Nabij Groot-Loon liep de fotowandeling dwars door een nog vochtige weide. Wie geen waterdichte schoenen droeg had gegarandeerd natte voeten. In de verte zie je de ochtendmist nog hangen.
Vanaf vandaag zal ik een reeks foto’s tonen over Haspengouw. Momenteel hebben de fruitbomen hun mooiste lentekleed aangetrokken en voor zoveel schoonheid blijft niemand ongevoelig. Fotografisch kan deze tooi uiteraard op verschillende manieren benaderd worden. Zo zal een kleurfoto een andere sfeer uitstralen dan de zwart-wit versie.
Ik had geluk. De laagstammen stonden nog volop in bloei.
Aan de massa’s kisten die al klaar stonden, denk ik dat men een grote oogst verwacht.
Niet enkel de bloesems maken de charme van Haspengouw uit. Her en der stuit je op een romantisch tafereeltje, zoals bv dit bruggetje.
Of een het mooie erf van een hoeve.
… I keep my eyes wide open all the time…
Terwijl anderen zich in Hakendover lieten onderdompelen in de processiesfeer en op zoek waren naar originele shots van mensen en paarden, reed ik nog een stukje verder. Met de mooie beelden van Kuttekoven die ik vorig jaar maakte nog in gedachten, was ik vastbesloten om deze keer dat ene plekje op te zoeken van waaruit je de kerk zo mooi kan fotograferen.
Dat was eigenlijk niet zo moeilijk. Mijn richtingsgevoel bracht me op het goede spoor. Wel jammer dat het avondzonnetje het liet afweten. De weide met de bloeiende fruitbomen had ik al, nu de kerk nog ergens zien te positioneren…
Wat een teleurstelling! Ik zag het nu pas.
De gewenste foto zal niet meer voor dit jaar zijn!
Natuurlijk hadden ook de boomgaarden hun lentekleedje aangetrokken. Omringd door al dat gele geweld, stonden de bloesems fier te schitteren in de zon.
De kleurenfoto had een lelijke witte lucht. Daarom heb ik de zwart-wit versie geprobeerd.
martine soille fotografie 
Recente reacties