schoon Wallonië: berglandschap in Brabant

‘Als we hier geen bergen hebben, dan maken we er maar’, moet een bietenboer uit Nodebais gedacht hebben.

eleonorendreef

In het Meerdaalbos en Heverleebos wandel je door kathedralen van lanen. Nu nog kaal, maar weldra verschijnt er een hemel van groen. Hier een stukje van de Eleonrendreef in Meerdaalbos. De lage zon zorgt voor het nodige kantwerk op de stammen. De weg klimt en daalt bovendien doorheen een zee van bosanemonen.

schoon wallonië: etang de Pecrot

De vallei van de Dijle is rijk aan moerassen en vijvers. Dit tot groot jolijt van watervogels en vissers. Dat is ook zo aan het meer van Pecrot dat net over de taalgrens gelegen is. Een prima plek om de rust op te zoeken en te genieten van de ondergaande zon na een mooie lentedag!

Delle

Lente op het plateau tussen Bertem, Leefdaal en Korbeek-Dijle. De zon priemt even tusen de wolken en zet een weide met jonge gezinnen in een warm daglicht.

schapenhotel

Mijn buren wonen in een stal. Toch in de winter. Ze kunnen best zonder extra verwarming, hun jas is dik genoeg. Over enkele maanden mogen ze weer op de malse weide boven op de Keizersberg. Dan word ik ’s morgens weer gewekt door hun geblaat. In de stad wonen kan verrassend ‘natuurlijk’ zijn!

de natuur, mijn buur

Het is bijna eind januari en de winter heeft nog steeds niet toegeslagen. Op de zuidflank van de Keizersberg komen de planten al in lentestemming. De aronskelken, die hier welig tieren (hoezo, zeldzaam???), zien het al helemaal zitten.

Imec

De nieuwe toren van Imec vind ik niet meteen het mooiste dat Leuven architecturaal te bieden heeft. Maar als de avondzon op de ramen valt, dan is het één groot lichtfestijn.