Half maart en er lopen al jonge nijlgansjes rond van zeker al een week oud. De telelens kwam hier goed van pas want dichterbij komen was geen optie. Vader nijlgans beschermde zijn kroost met tand en pluim en zette een grote bek op als ik binnen zijn leefsfeer durfde komen.
Tientallen keren reed ik de weg tussen Leuven en Namen. En telkens intrigeerde me, ergens halverwege en aan de andere kant van de taalgrens, een bordje met een Vlaams klinkende naam. Dongelberg. Na jaren van nieuwsgierigheid hield ik het niet meer uit. Ik moest weten waar dit naar toe leidt!
Wat een verrassing! Een oude steengroeve die onder water staat en waar nu een duikclub gevestigd is. Ik ga vast nog eens terug en hoop dat er dan duikers bezig zijn.
Recente reacties