Mijn buren wonen in een stal. Toch in de winter. Ze kunnen best zonder extra verwarming, hun jas is dik genoeg. Over enkele maanden mogen ze weer op de malse weide boven op de Keizersberg. Dan word ik ’s morgens weer gewekt door hun geblaat. In de stad wonen kan verrassend ‘natuurlijk’ zijn!
Het zal je maar overkomen dat je woning is dichtgevroren. Gedaan met plonzen en duikelen, wég , die lekkere eendenkroos en nog koude voeten op de koop toe. Wij vinden al dat wit wel charmant, maar of deze beestje hier ook zo over denken…?
Wie in de wintermaanden niet droog wil vallen moet een appeltje voor de dorst voorzien. Dat geldt ook voor de beestjes. Het vee van deze boer zal de komende maanden niet te klagen hebben.
…. een hapklaar brokje.
Het verbaast me steeds met wat een geduld de reigers stokstijf staan te wachten tot hun voedsel voorbij zwemt. Deze heeft zijn positie ingenomen aan de rand van het ijs. Van koude voeten heeft hij blijkbaar geen last.
Sneeuw en ijs hebben het verkeer serieus parten gespeeld de voorbije dagen. Ook onze watervriendjes hadden te klagen. Door de dikke sneeuwlaag op het gras konden ze immers geen eten meer vinden. Elke menselijke verschijning in de buurt van de vijver werd dan ook meteen gezien als een mogelijke bron van broodresten. Helaas hadden mijn collega en ik enkel fotomateriaal mee. Om indruk op ons te maken ging een meerkoetje ineens wat ijsschaatsen op één poot. Dat inspireerde mijn fotogezel om op zoek te gaan naar de rolschaatspiste.
Elk jaar opnieuw roepen we op een Witte Kerstmis. Nu hebben we er een, en wat voor eentje! Zonder sneeuwlaarzen kom je er niet meer door. Veel ellende op de baan, het openbaar vervoer dat het niet meer doet en zelfs met winterbanden wordt elke heuvel een onoverwinbare berg. Laten we toch ook oog hebben voor al het fraais dat het witte poeder ons schenkt. Zoals hier in de buurt van het Zoet-Water te Oud-Heverlee waar de kapel van OLV van Steenbergen de romantiek in het plaatje vervolledigt.
EEN FIJN KERSTFEEST IEDEREEN !
Naast de Campusbibliotheek Arenberg (KUL) staan de serres van de faculteit Bio-ingenieurswetenschappen. ’s Nachts zijn ze verlicht, hetgeen vast een fotoshoot waard is. Gisteren trof ik ze in een feeërieke sneeuwlandschap.
Recente reacties